Het Blauwe Fortuin was een paltrok wagenschotzager, die achter het Stikkelpad – de noordzijde van de huidige Stationstraat – en ten westen van de Nieuwe Vaart stond. Bovendien werd aangegeven dat de molen ten zuiden werd belent door de veersloot, oer-Zaans voor vaarsloot. Deze sloot verbond de noord-en zuidzijde van het Stikkelpad en werd in 1868 gedempt om de toegang naar het station aan de nieuwe spoorweg naar Uitgeest mogelijk te maken. De molen stond dus op de plaats van de school pal ten westen van de brug in de Stationstraat.
Wanneer de molen op dit erf werd gebouwd is onduidelijk, omdat de windbrief nooit werd gevonden. Op 19 mei 1687 zwaaide Het Blauwe Fortuin echter zijn wieken. Op die dag sloten de gebroeders Pieter en Arijaen Claesz Meus – vermoedelijk moet dit Mens zijn – een overeenkomst over de exploitatie van de molen.
Op die plek hield hij het vol tot 1752. In dat jaar werd Het Blauwe Fortuin geschrapt uit het register van de windpacht, de jaarlijkse belasting die voor heet vrije gebruik van de wind moest worden betaald. In 1761 werd het erf ‘daerop de molen Het Blauwe Fortuin heeft gestaan’ verkocht.