De Veerschuit dankte zijn naam aan de twee veerdiensten – per roeiboot – in zijn nabijheid. De oliemolen stond in Wormer aan de Wormerringdijk, tegenwoordig Veerdijk, binnendijks aan het einde van de Zandweg bij de Zaan. De veerlieden richtten zich met hun tarieven op de molen. Als de Veerschuit moest zwichten – en er dus harde wind stond – dan werden de overzetterieven verdubbeld.
Al in 1654 werd de molen genoemd. Eigenaar was toen Pieter Stal. In Duizend Zaanse Molens meldt Pieter Boorsma de molen tot zijn laatste snik in 1918 als oliemolen, maar in de jaarverslagen van de Zaanlandsche Kamer van Koophandel en Fabrieken van 1916 en 1917 wordt windmolen De Veerschuit in het register van Wormer bedrijven als meelmolen opgegeven. Eigenaar is de firma Jan Timmer & Zn .
In 1918 werd De Veerschuit onttakeld en ombouwd tot een monstrueus gedrocht. Liefhebbers van Zaans schoon slaakten een zucht van verlichting toen het gebouw op 25 september 1933 tot de grond toe afbrandde.